MediEvil (2019)
Kimler oynamalı
- MediEvil’ı merak edip eski görselleri çekemeyenler
- Orijinali sevip biraz dünyasında bir kere daha kaybolmak isteyenler
- İlk oyunun kare / saniye oranına katlanamayanlar
Kimler uzak durmalı
- Yeni bir oyun bekleyenler
- Modern bir dövüş sistemi isteyenler
Oyun dünyasını yakından takip ediyorsanız remake-remaster tartışmalarına denk gelmişsinizdir. Teknik olarak koda çok fazla dokunmadan sadece dokuların yenilendiği, modern sistemlerde rahat bir şekilde çalışacak versiyonlara remaster diyoruz. Yani geliştiriciler hazır bir oyunu alıp elden geçiriyor, ısıtıp önümüze sunuyor. Remake ise adından da anlaşılacağı üzere bir yeniden yapım. Kodu baştan yazılıyor, modeller sıfırdan yapılıyor falan. Sıfırdan bir oyun geliştiriliyor yani.
Sonra ortaya The Last Of Us Part 1 gibi bir şey çıkıyor karşımıza. Teknik olarak bir yeniden yapım. Yani kodunu baştan yazıp modellerini yeniden yapmışlar. Ancak oynayınca eskisinin aynısının biraz daha güzelini görüyoruz. Yani oyuncu açısından bir remaster oluyor.
İşte MediEvil’ın bu versiyonu son anlattığım kategoriye giriyor. Teknik olarak yeniden yapım olsa da orijinaline o kadar sadık kalınmış ki önüme “başarılı bir mod bu” deseler yiyebilirdim. Orijinal oyundaki bazı hatalara kadar her şeyi dahil etmiş geliştiriciler. Bu nedenle oyunun oynanışına değil, yapılan değişikliklere odaklanacağım. Orijinal oyunu merak ediyorsanız gidin önceki incelemeyi okuyun.
En büyük ve en önemli değişiklik tabii ki de görseller. Olup bitenleri görmek ve neyin ne olduğunu anlamak için hayal gücümüzü kullanmak durumunda kalmıyoruz. Üstelik oyunun kare / saniye oranı 60 olduğu için kontroller ve özellikle platform bölümleri çok daha kolay bir hale geldi.
Kolaylaşan tek şey platform bölümleri değil. Genel olarak savaşlar kolaylaşmış ve düşmanların canları ayarlanmış. İyi ki de öyle olmuş çünkü orijinal oyunda olduğu gibi bölüm içlerinde kayıt noktaları yok. Bir kere girince bitirmek zorundasınız. Eskisini emulatör ile oynadığım için save state’ler sayesinde bu problemlerin üstesinden gelebilmiştim. Burada öyle bir şeye ihtiyaç duymadım neyse ki. İnsanı kanser eden karınca yuvası, bataklıktaki savaş alanı ve batık köy gibi bölümler bile canımı sıkmadı.
Hatta bu bölümleri tekrar tekrar oynarken bile sıkılmadım. Ve evet, eğer bu versiyona eklenen ekstra içeriği görmek istiyorsanız her bölümü en az iki kere oynamanız gerekecek. Çünkü oyunun sonuna geldiğinizde ekstra ruhlar açılıyor. Her birisini bulup spesifik bölümün spesifik bir yerinde kullanmanız lazım. Bunu yaprasanız o bölümde fazladan düşmanlarla ya da bir mini oyun ile karşılaşabilirsiniz. Bütün ruhların görevlerini yaptığınz taktirde ise orijinal oyun açılıyor! Evet, “Ne kadar da aynısı, bire bir orijinali, ancak bu kadar aynı olabilirdi” dememe güvenmiyorsanız gidip kendiniz görebilirsiniz. Şahsen aynı oyuna dördüncü defa baştan başlamak istemediğim için gidip oynamadım ama denemek isteyenler için süper bir ek içerik olmuş. Onayladım.
Ne yazık ki bu ruhların görevlerini yapmak için bütün bölümü baştan oynayıp bitirmek durumunda kalıyoruz. Yapacağımız şey bölümün başında dahi olsa yapıp çıkamıyoruz. Bu durum biraz canımı sıksa da oyunun sonuna kadar bütün silahları açmış olduğumdan çok zorlanmadan bitirdim hepsini.
Yeni eklenen bir başka ek içerik ise karakterlerin kayıtlarının tutulduğu bir kitap. Yeni dost veya düşman karakterlerle karşılaştıkça bu kitaba detaylı bir açıklaması geliyor. Bu sayede daha önceden bilmediğimiz ayrıntıları öğreniyoruz.
Gözüme takılan son önemli değişiklik ise ikinci silah slotu olmuş. Aynı ikinci oyunda olduğu gibi iki adet silah kuşanıp aralarında hızlı geçiş yapabiliyoruz.
Bu kadar güzel ufak değişikliğin yanında neden kontrolleri güncellememişler anlamadım doğrusu. Yani teknik olarak güncel dedikleri bir şema var ama sadece X, O, kare ve üçgen tuşarı değiştiriyor. Mesela saldırı tuşunu R2 ya da L2’ye alamıyoruz. Bu yüzden kamera kontrolleri de anlamsız oluyor. Saldırmak için X tuşuna basarken aynı anda arkamı görmek istiyorsam X’i bırakmak dışında bir çarem yok. Şahsen bana çok fazla batmadı ama orijinalindeki gibi arkama dönüp saldırmam ve düşmanı tutturmak için dua etmek bu devirde epey can sıkıcı olabilir.
Kısaca MediEvil 2019 özünde bir yeniden yapım olsa da kendisine şahane bir remaster gözü ile bakabiliriz. Bu versiyon var olduğu sürece PS1’dekini oynamanız için hiçbir sebep yok. Yüksek kare / saniye oranı, çok güzel görseller, daha dengeli bir oynanış ve az da olsa ek içeriği ile birlikte üç MediEvil versiyonu arasındaki en başarılısı bu. MediEvil’ı merak ediyorsanız gönlünüz rahat bir şekilde bundan başlayın.
Filed under: Oyuncunun Notları - @ March 25, 2023 1:00 pm